Tesbih ve Kol Düğmeleri

Babamdan geriye kalan tek hatıra kol düğmeleri ile Kehribar tespihleriydi.

Dedemden babama, babamdan ise torununa üç nesil devam eden güzel bir hatıraydı. Babaannemden dedeme düğününde hediye edilen bu kol düğmeleri çok kıymetliydi. Çok eskiden kol ağızlarını kurdele ve iple bağlarlarmış. Dedemle her sohbet ettiğimizde o zamanlar her şeyin kıymetli olduğunu söylerdi. Günümüzde her şeyden birkaç tane olsa da kıymeti yoktu. Eskiden her şey daha güzelmiş. Dedem bir şey ya siyahtı ya da beyaz derdi. Hatıraların kişiye özel olduğunu düşünüyorum. Ufak bir hediyenin üç kuşağa gelmesi beni çok mutlu ediyor.

Her insanın iyi ya da kötü bir hiklayesi vardır. İyi anılar bırakanlar iyi hatırlanır. Anlamsız hatıra yoktur. Babamdan kalan tespihler ise çok değerliydi çünkü elinden hiç düşürmezdi. Sayısızca tespih koleksiyonu olmasına rağmen her gün bir yenisini daha eklerdi koleksiyonuna. Değerli olan eşya, insanlara göre değişir bir şeyin değeri ona verilen öneme bağlıdır. Babam derdi ki; “Hayat tespih taneleri gibidir çektikçe bir gün ellerinden kayar gider. Tespih dua taneleridir, parmak uçlarındaki huzurdur. “ Anlamsız hatıra yoktur. Öyle hatıralar vardır ki paha biçilemez. İnsanlar sevdikleri ve saydıkları kişilerin kıymet verdiği eşyaları ömür boyu saklamak ister. Dedemin ve babamın vefatıyla kol düğmeleriyle, tespihleri birer hatıra olarak kalıp hep onların hikayelerini hatırlatacak. Aslında hikayeler ve hatıralar güzel insanlara bir parça vedadır. Her şeye rağmen hayat devam ediyor. Zaman su gibi akıp ilerliyor. Zamanla unutulup giden hatıralar varken bazıları hafızamızda yer alıyor. Aradan ne kadar zaman geçerse geçsin bazı şeyler biter ama hatıralar sonsuza dek kalır…

Son olarak şöyle söyleyebilirim ki; Asla hatırlanmayacak günler yaşayarak geçiyor ömrümüz. Hiçbir değeri olmayan bomboş günler. Sırayla gidiyoruz arkamızda bir yığın hatıra bırakarak. Güzel anılar biriktirip en güzel hatıraların sizin olması dileğiyle…

 

Esra KONCA