Asker Bavulu

Anadolu’da askerlik çağına gelen delikanlıların adı kınalı kuzudur. Sevenler ile hayatın baharında, daha bıyıklar yeni terlemişken vedalaşılır. Eskiden evlenme yaşı 20’li yaşlardı. Birçok genç askere gitmeden önce evlendirilir, böylece ailede ortaya çıkan işgücü açığı, asker eşleri ile kapatılmaya çalışılır.
Bavullar akşamdan hazırlanır; traş takımı, havlu, yedek iç çamaşırları, annenin dokuduğu yün kazak ve yün çoraplar, varsa yedek ayakkabı, kim bilir belki sevgiliye şarkı söylemek için küçük bir müzik enstrümanı, belki de sevgilinin hediye ettiği bir mendil.
Vedalaşmak için komşular ve akrabalar dolaşılır, eller öpülür. Lakin en zor vedalaşma yavuklu ile yapılandır. Hele savaş zamanlarında ayrılık, ölüme gitmenin diğer adıdır.
Asker bavulu, hasret yolculuğudur. Bilinmeyen mevzilere korku ile atılan adımdır.
Yemen Türküsü ne güzel anlatır asker bavulunu:
Kışlanın önünde redif sesi var
Bakın çantasında acep nesi var
Bir çift kundurayla bir de fesi var
Ah o Yemendir
Gülü çemendir
Giden gelmiyor acep nedendir